Ağaç ile ilgili en güzel şiirler burada. Ağaç şiirlerini sizler için yazdık. Ağaç konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ve 10 kıtalıktır...
Ağaç ile ilgili en güzel şiirler burada. Ağaç şiirlerini sizler için yazdık. Ağaç konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ve 10 kıtalıktır. Sizler de ağaçlar hakkında kısa ve uzun şiirlerinizi bizlerle paylaşabilirsiniz.
AĞAÇ
Kökleri
derinlere iner, sarar toprağı,
Dalları gökyüzüne uzanır, dokunur yaprağı.
Her mevsim başka bir güzellik sunar,
Ağaç, doğanın sessiz dostudur her zaman.
Gölgesinde
dinlenir yolcu, huzur bulur,
Rüzgarla dans eder, sessizlikle doludur.
Bir nefes, bir yaşam sunar herkese,
Ağaç, hayatın özüdür, varoluşun kendisi.
-SON-
AĞAÇ
Bir
filizle başlar hayatın öyküsü,
Kök saldıkça büyür, toprağa sarılır sesi.
Her yağmur bir hediye, her güneş bir dost,
Ağaç, yaşamın şarkısını söyler durmadan, sonsuz.
Gökyüzüne
uzanır dalları cesaretle,
Her yaprak bir nefes, her dalda bir hikaye.
Rüzgarla fısıldar, doğanın diliyle,
Ağaç, insanlığa bir aynadır sessiz haliyle.
Bir çocuk
tırmanır dallarına sevinçle,
Gövdesine sarılır bir ihtiyar minnetle.
Her mevsim bir armağan sunar doğaya,
Ağaç, zamanı anlatır sessizce her yaprağıyla.
-SON-
AĞAÇ
Bir
yağmur damlası düşer köklerinin yanına,
Toprak uyanır, sarılır ona canına.
Filiz verir ağaç, güneşe göz kırpar,
Her dalıyla hayatı kucaklar, sabırla büyür.
Kökleri
derinlere iner, zamanı kazır,
Her çatlaktan bir öykü fısıldar, yıldızları hazır.
Dalları gökyüzüne uzanır, rüzgarla dans eder,
Her yaprak bir notadır, doğanın şarkısı döner.
Bir
çocuk, kabuğuna dokunur sevgiyle,
Bir kuş yuva yapar dallarında güvenle.
Gökyüzüne köprü kurar her ince dal,
Ağaç, sessiz bir kahramandır, insanı her an sarar.
Tarlaların
kenarında, ormanların içinde,
Her ağaç bir nefes taşır kendi dilinde.
Dünyanın sesi, onun köklerinde yankılanır,
Ağaç, insanlığın kalbidir, doğanın can damarıdır.
-SON-
AĞAÇ
Bir
filizle başlar hayatın öyküsü,
Kök saldıkça büyür, toprağa sarılır sesi.
Her yağmur bir hediye, her güneş bir dost,
Ağaç, yaşamın şarkısını söyler durmadan, sonsuz.
Gökyüzüne
uzanır dalları cesaretle,
Her yaprak bir nefes, her dalda bir hikaye.
Rüzgarla fısıldar, doğanın diliyle,
Ağaç, insanlığa bir aynadır sessiz haliyle.
Bir çocuk
tırmanır dallarına sevinçle,
Gövdesine sarılır bir ihtiyar minnetle.
Her mevsim bir armağan sunar doğaya,
Ağaç, zamanı anlatır sessizce her yaprağıyla.
-SON-
AĞAÇ
Bir tohum
düşer sessizce toprağın derinliğine,
Gizlice filizlenir, yolculuk başlar içinde.
Kökleri sabırla büyür, toprağı kucaklar,
Her bir dalıyla gökyüzüne bir öykü yazar.
Rüzgarla
dans eder yapraklar, bir melodide,
Her kıpırtı, doğanın kalbinden bir selam ile.
Gölgesinde oturur yorgun bir yolcu,
Ağaç, herkesin dostudur, hep durur yol boyunca.
Bir kuş
yuvasını yapar dallarına,
Her yaprak bir sır saklar doğanın adına.
Yaşam, ağacın köklerinde yeniden yeşerir,
O, doğanın nefesi, insanın yüreğinde hissedilir.
Bir gün
insan hatırlar ağacın sevgisini,
Ve onunla yeniden kurar dünyanın özünü.
Her dalı bir dost, her kökü bir bağ,
Ağaç, doğanın en büyük armağanı, sonsuzca var.
-SON-
AĞAÇ
Kökler
derinlere iner, toprağı sarar,
Dallar gökyüzüne uzanır, yıldızlarla konuşur.
Her yaprakta bir hikaye, her dalda bir yaşam,
Ağaç, doğanın sessiz anlatıcısıdır her zaman.
Rüzgar
estiğinde yapraklar fısıldar,
Her mevsim bir şarkı, her dalda bir karar.
Baharda çiçeklenir, yazda gölge sunar,
Sonbaharda dökülür yaprakları, kışın karla parlar.
Bir kuş
konar dallarına, bir yuva kurar,
Ağaç, tüm canlılar için şefkatle kucak açar.
Bir sincap, kabuğunda saklar yiyeceğini,
Ağaç, doğanın en güvenli evlerindendir kesinlikle.
Bir çocuk
sarılır gövdesine, hayaller kurar,
Her dalda bir oyun, her yaprakta bir bahar.
Ağaç, bir dosttur; sessiz ama sadık,
Her anıyla insana huzur taşır anbean.
Kökleriyle
toprağı tutar, dünyayı dengeler,
Her fırtınaya göğüs gerer, insanı düşünerek.
Ağaç, doğanın koruyucusudur, vazgeçilmez,
O olmadan insanlık hep yarım, hep eksik bir heves.
Bir
tohum, bir umut, bir başlangıçtır aslında,
Her ağaç, geçmişle geleceği birleştirir anında.
Ağaç sevgisi, insanın unuttuğu eski bir şarkı,
Ama her yaprağıyla hatırlatır bize bu aşkı.
Bir gün
insan anlar bu sevgiyi yeniden,
Ve ağaçlarla kurar barış dolu bir düzen.
Her dalında bir dostluk, her kökünde bir bağ,
Ağaç, insanın doğaya duyduğu sevginin adı.
-SON-
Ağaç Şiirleri
AĞAÇ
Bir
fidanla başlar yolculuğu ağacın,
Kökleri sabırla büyür, sarar dünyayı adım adım.
Her mevsim bir başka renk giyinir dalları,
Ağaç, sessiz bir ressamdır, boyar dünyayı.
Kimi
zaman yalnızdır, kimi zaman bir ormanın parçası,
Ama her zaman aynı, doğanın en eski yoldaşı.
Bir yaprak düşer rüzgarla, anlatır hayatı,
Ağaç, bir hikayedir, saklar geçmişin sırlarını.
Gölgesinde
dinlenir yorgun bir gezgin,
Ağaç, bir sığınaktır, en sessiz ve derin.
Bir kuş şarkı söyler dallarında her sabah,
Ağaç, hayatın melodisidir, hiç susmayan bir çığlık.
Bir
çocuk, onun kabuğuna adını kazır,
Ağaç, sabırla saklar bu izleri, hiçbir şeyden kaçınmaz.
Her dalında bir hatıra, her kökünde bir bağ,
Ağaç, insanın geçmişiyle geleceğini birleştirir anbean.
Bir orman
düşün, birbirine köklerle bağlı,
Her ağaç bir kardeş, her kök bir sarılış.
Doğa, bu dostlukla büyür ve güçlenir,
Ağaçlar, doğanın kahramanlarıdır, sessizce direnir.
Bir
rüzgarla yeniden canlanır her yaprak,
Her dal, güneşe dokunur, insanı selamlar.
Ağaç sevgisi, bir mucizedir aslında,
Onunla nefes alır dünya, onunla yaşar insan.
Bir gün
gelir, insan anlar bu gerçeği,
Ve ağaçlarla birlikte kurar barışın gerçeğini.
Her kök bir bağ, her dal bir eldir uzanan,
Ağaç, sevginin ve doğanın en saf yansımasıdır her zaman.
-SON-
AĞAÇ
Bir ağaç,
gökyüzüne uzanan bir dua,
Kökleriyle toprağı sarar, dallarıyla sonsuza.
Her yaprak bir sözcük, her dal bir cümle,
Ağaç, doğanın yazdığı şiirin özüdür hep böyle.
Bir
yağmurla büyür, bir güneşle parlar,
Rüzgar estiğinde yapraklar melodiler yapar.
Bir kuş konar dallarına, şarkılar söyler,
Ağaç, herkes için bir dosttur, asla yüklenmez yükler.
Gölgesinde
oturur yorgun bir insan,
Ağaç, huzurun evi, sessizlikle konuşan.
Bir çocuk koşar, dallarına tutunur sevinçle,
Ağaç, hayatın oyun alanıdır, sevdasıyla büyür ince.
Bir orman
düşün, her ağaç bir kardeş,
Köklerinden dallarına uzanan eşsiz bir eş.
Her biri bir hikaye taşır yüreğinde,
Ağaç, doğanın sevgiyle dolu evreninde.
Kimi
zaman bir dağın yamacında yalnız,
Kimi zaman bir vadide, dostlarla kalmış.
Ama her yerde aynı, insanın en eski dostu,
Ağaç, sevgiyle örülmüş doğanın kutsal postu.
Bir gün
gelir, insanlar onu sever yeniden,
Ağaçlar, barışın temel taşı olur birden.
Her dal bir umut, her kök bir bağ olur,
Ve dünya, ağaçlarla birlikte mutluluğa kavuşur.
Ağaç
sevgisi, unutulan bir şarkıdır aslında,
Ama her yaprağıyla yeniden hatırlatır insana.
Bir tohumdan başlayan hayat, köklere sarılır,
Ve insanlık, ağacın sevgisiyle hep doğruyu bulur.
-SON-
YORUMLAR